Nie wywołuj wilka z lasu - "Black Ice" Becca Fitzpatrick

Tytuł oryginału: Black Ice
Wydawnictwo: Otwarte
Data wydania: 05/11/2014
Liczba stron: 400

Ocena: 4/10

Zima nadchodzi. I widać to nie tylko po coraz niższych temperaturach, ale po półkach księgarni. Wytrawne oko wypatrzy romantyczną „Zimową opowieść”, dla tych lubiących temperaturę poniżej 0 stopni zadowoli „W zimową noc”, zaś ci, którzy potajemnie tęsknią za przymrozkiem i zamiecią śnieżną do szczęścia powinno brakować tylko „Black Ice” (tłum. Czarny lód). Jest to literatura iście sezonowa, nastawiona na to, by trafić w prezencie od coraz bardziej skomercjalizowanego Mikołaja czy cudownym zrządzaniem losu wpaść pod choinkę. Niestety sezonowość ma to do siebie, że prezentuje za sobą morze problemów, infantylne love story, a i tak znajdzie rzeszę uśmiechniętych czytelników, którzy będą krzyczeć: „jeszcze jeszcze”!

Jak jest w tym przypadku? Ano autorka dosyć poczytanej i wyjątkowo słabej serii postanowiła sprawić swoim fanom coś na zimne wieczory. Pomyślała: góry, zima, mróz, nastolatka i grasujący gdzieś tam morderca – to musi się super sprzedać! Jeszcze do tego wora wrzuciła miłość, i to jaką, bo aż po grób (i to dosłownie!) i mamy kolejny świąteczny odmóżdżacz!

               

Główną bohaterką jest 18 – letnia Britt, dziewczyna typu kocham lato, ale dam się pokroić za odrobinę mroziku. Jeszcze nie wie, że życzenia mają to do siebie, że lubią odpłacać ludziom i to z nawiązką. Dlatego zawsze w bajkach jesteśmy przestrzegani – „nie życz sobie niczego więcej niż masz, bo źle skończysz”. Jednak Britt nie jest molem książkowym i nikt nie był tak miły żeby ją uświadomić. Tym sposobem nasza słodka bohaterka rusza w podbój gór ze swoją najlepszą koleżaneczką zapatrzoną tylko w siebie. Pada śnieg, jest ślisko – ich samochód zostaje pokonany przez matkę naturę i dziewczyny ruszają w poszukiwaniu szczęścia. Teoretycznie odnajdują je w pewnym domku, w którym zostają uwięzione z dwoma przystojnymi chłopakami. Spokojnie, nie będzie imprez od rana do wieczora, alkohol nie będzie się lał strumieniami, rodzice nie zostaną też dziadkami. Będzie za to dużo płaczu i zgrzytania zębów. Nowy american dream dla znudzonych życiem nastolatków.

       

Sama się zastanawiam co mnie najbardziej irytowało w tej historii? Czy to byli bohaterowie, infantylny wątek? A może język jakim posługuje się autorka? Myślę, że wszystko po trochu wpłynęło na moje odczucia, jednak główne minusy, jakie mogę zarzucić autorce to:

• Głupota bohaterów - Britt za bardzo przecenia swoje możliwości co często jest bardzo sztuczne. Korbie i Calvin są tak puści, że nie mam pojęcia co ludzie w nich widzą. Chyba tylko pieniądze, popularność, drogie ciuszki i urodę. O tak, w tej książce wszyscy są piękni, wysportowani, mają zgrabne nogi, muskularne ręce i brzuchy, cudowne włosy, seksowne zarosty i bóg wie co jeszcze.
• Wszyscy są sprytni, umieją polować, rozpalić ognisko z niczego, powalić niedźwiedzia, zbudować szałas i cały survival mają w jednym paluszku. Nie zostaje nam nic tylko uwielbiać mądrą amerykańską młodzież!
• Pada śnieg, bohaterowie marzną, ale w dwóch malutkich serduszkach szybciutko rodzi się uczucie! I to taka miłość aż po grób i jeszcze dłużej. Nie pozostaje nam nic więcej niż tyko zazdrościć tego zawrotnego tempa.
• Zabójca grasujący w górach – autorka wybitnie się nie popisała. Każdy trzeźwo myślący już w połowie książki powinien wiedzieć kto zabija, a kto jest ofiarą. Wcale to nie było trudne, ani tym bardziej skomplikowane.
• Happy end – za bardzo autorka słodzi. Brakowało mi tu pazura, czegoś co by sprawiło, że mogłabym z czystym sercem polecić komuś tę książkę. A tak? Chyba lepiej pójść do cukierni po jakieś ciacho. Przynajmniej efektywnie wykorzystamy wtedy nasz czas.

Czasami mi smutno, że wydawnictwa wydają takie książki. Ani to ciekawe, ani fajnie napisane. Taka historyjka o niczym. Jednak trochę ją pomęczyłam do końca. Dlaczego? Najzwyczajniej w świecie tęsknię za odrobiną śniegu. Tak po prostu. I to się autorce udało. Obudziła we mnie znowu miłość do świąt. Dlatego zamiast czytać kolejną szeroko polecaną książkę na blogosferze najzwyczajniej w świecie przejdę się na świąteczny targ. Tak w ramach protestu.

Justyna