Tam gdzie nie ma Boga - "Detektyw" sezon 1

Tytuł: Detektyw
Tytuł oryginału: True Detective
Twórca: Nic Pizzolatto
Sezon: 1
Liczba odcinków: 8
Rok produkcji: 2014

Ocena: 9/10

Fanką telewizji od dawna już nie jestem. Filmy oglądam od święta, seriale jeszcze rzadziej. Jednak czasami coś potrafi przebudzić mnie z tego stanu, zwłaszcza jeśli w ręce wpadnie mi jakaś perełka – serial, który wywróci mój świat do góry nogami. Serial, który sprawi, że zamiast robić coś pożytecznego będę siedzieć i pochłaniać kolejne odcinki, obgryzając z nerwów paznokcie, szarpiąc włosy i siedząc jak na szpilkach, by dotrwać do finału i dostać odpowiedzi na swoje liczne pytania.

Ostatnio takim serialem, który podbił moje serce był Detektyw (True Detective). 8 odcinkowa historia produkcji HBO opowiada losy dwóch detektyw Rusta Cohle’a (Matthew McConaughey) i Marty’ego Harta (Woody Harrelson) uwikłanych w sprawę makabrycznego i rytualnego morderstwa dokonanego na bezkresnych polach Luizjany. Razem z bohaterami będziemy śledzić jak przebiegało śledztwo w latach 90, by następnie wrócić do sprawy w roku 2012. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że śledztwo wcale nie zostało zamknięte, co nie daje spokoju ambitnym detektywom.

To co mnie porwało w Detektywie to senny i oniryczny nastrój, w jakim utrzymany jest każdy godzinny odcinek. Tempo akcji jest wolne i leniwe skupiające się głównie na dramatach poszczególnych bohaterów, którzy nie są czyści niczym łzy, są za to bardzo skomplikowani i targani przez wiele demonów przeszłości. Mamy Rusta, którego dziecko zginęło w wypadku, co sprawiło, że wpadł w wir męczącej i wyniszczającej pracy dla narkotykowych karteli jako detektyw pod przykrywką. Pracując nad serialową sprawą wiele filozofuje, ale też nie kryje swojej odmienności opisując barwnie swoje wizje, które zniszczony mózg przez stres, nerwy i używki bynajmniej mu nie szczędzi. Jest też Marty, który nie dorósł do tego by być ojcem. Jego problemy z pogodzeniem życia osobistego i zawodowego bardziej mu szkodzą niż pomagają, co przekłada się na sposób prowadzenia sprawy i niezwykle trudne relacje z Rustem.

Twórcom udało się wykorzystać potencjał jaki płynie w Luizjanie. Jest to jeden z najciekawszych stanów USA, bogaty w lokalne tradycje i wierzenia, jedna z kolebek kultu voodoo, wiary w dziwne byty, które wspiera specyficzna natura, bagna i wielkie połacie lasu oraz wszechobecna bieda, która ciągle próbuje zbudować swoje nowe życie na gruzach pozostawionych przez Katrinę w 2005 roku. To wszystko wpływa na klimat serialu, który jest mroczny (jednak nie drastyczny), pełen wierzeń i rytualnych morderstw, dziwnych zniknięć i religijnych problemów. Detektywi łatwo nie mają, jednak to sprawia, że między tą dwójką zupełnie różnych osób powstaje dziwna przyjaźń, której nawet zdrada nie jest w stanie zniszczyć. To wpływa na to, że serial w znacznej mierze jest dramatem niż kryminałem. Jednak dla mnie ta proporcja jest wprost idealna.

Detektywa bardzo wam polecam. Jest to jeden z lepszych seriali jakie zdarzyło mi się ostatnio oglądnąć. Osobiście jestem średnio przekonana do pomysłu kontynuacji, która szykuje się na 2015 rok, gdyż cała magia tkwiła w tym 17-letnim śledztwie. Dalsze ciągnięcie tej historii, która poniekąd doczekała się finału w 8 odcinku uważam za bezsensowne. Chociaż z drugiej strony wiele bym dała żebym dalej mogła na ekranie oglądać cudownego W. Harrelsona i M. McConaugheya, którego raczej nie lubiłam jako aktora. Jednak dzięki roli tytułowego detektywa zaczęłam coraz bardziej go cenić. Na pochwałę zasługuje też czołówka – prawdziwy majstersztyk! Tak więc, jeśli znajdziecie czas, przeznaczcie go na małe randez-vouz w Luizjanie i odkryjcie trochę amerykańskiego czaru zamkniętego w ośmiogodzinnej ładnie opakowanej i opowiedzianej historii. 

Justyna